Kolenbranderschildpad
Chelonoidis carbonarius
De volwassen kolenbranderschildpad De kolenbrander schildpad heeft een schildlengte van 30-50 cm en een donker rugschild met een lichte vlek op elke hoornplaat.
De noordelijke vorm heeft gele tot geelrode schubben op ledematen en kop.
De zuidelijke vorm heeft alleen rode vlekken.
Kolenbranderschildpadden leven in Zuid-Amerika van Venezuela tot Noord-Argentinië.
|
|
Voeding
Fruit (10%) en groenten (80%) zoals andijvie, witloof, appel, tomaat, paardebloemen met bladeren, alle hardere sla-soorten, komkommer, enz, en een weinig dierlijk eiwit (10%) zoals scampi of morioworm e.a. |
Geslachtsonderscheid
Mannetjes en vrouwtjes zijn makkelijk te onderscheiden.
De mannetjes hebben namelijk een duidelijk hol buikschild en een grotere en langere staart. |
Temperatuur en vochtigheidVanaf 30°C buitentemperatuur kan je de kolenbranderschildpad laten genieten van een zonnedouche in je tuin. Hou er wel mee rekening dat deze schildpadden het hele jaar door minimaal 25°C nodig hebben, gaande tot 35°C onder de warmtebron (UV-warmte combinatiespot). Ze houden van een matig vochtige omgeving, dus af en toe sproeien hoort er bij. KweekDe kolenbranderschildpad paart van nature in augustus en oktober. In gevangenschap hangt dit af van de nagebootste seizoenen. De mannetjes maken daarbij een opvallend geluid.
De eileg wordt niet duidelijk aangekondigd door een voedselweigering door de vrouwtjes. Vooral van september tot april leggen de vrouwtjes tot 3 legsels met 2 tot 15 eieren per keer in een 'nest'.
Leg de eieren in 1 deel zand met 2 delen tuinaarde, matig vochtig. Bij 28 tot 30°C komen de jongen na vier tot zes maanden uit het ei.
Na ongeveer 7 jaar zijn de jongen geslachtrijp.
|
